محبتی به مقصد می رسد که از سرچشمه نشات گرفته باشد وگرنه راه به بیراهه می رود.

سرچشمه همه محبت ها خداست، در سیر  انا لله و انا الیه راجعونی محبت از خدا به بندگان می رسد و از خلق به خدا رجعت می کند.

محبتی که ریشه در آسمان نداشته باشد، علف هرزی است که دیر یا زود پوسیده و خشک خواهد شد.