ثواب آب دادن به تشنگان را می دانیم،
ثواب محبت کردن به تشنگان محبت را چه؟
کدام ثوابش بیشتر است؟ زبان خشکی را تر کردن یا دل خشکی را طراوت بخشیدن؟
تا کنون نذر محبت کرده ایم؟
آیا شده پای پیاده به دنبال تشنه کامان محبت بگردیم و محبت نثارشان کنیم؟
این سرآغاز حیاتی برتر است.
بگذار بگذرم ازینکه گاهی فریاد تشنگان محبت را می شنویم و با کوزه هایی پر از آب محبت بی اعتنا از کنارشان رد می شویم، با هزاران توجیه... .
خدایا ببخش از اینکه محبتمان را با جرعه ای لبخند، سلامی بلند، کلامی گرم، نگاهی نوازشگرانه، بوسه ای بجا، تعریفی خوشایند، تاییدی دلگرم کننده، با شاخه ای گل، مجالستی چند لحظه ای، مصاحبتی چند دقیقه ای، با پیامی آغازین...
از تشنگان محبت دریغ کردیم، خدایا ببخش!
فتامل!
دیدگاههای بازدیدکنندگان
ناشناس
45 روز پیشعالی بود میتوان خیلی ساده همه را خوشحال کرد وقتی خودمان هم با چیزهای ساده دیگران خوشحال شویم
سیده طه
45 روز پیشکارهای کوچک بیشتر از چشم ما مغفول است تا کارهای بزرگ، کارهای کوچکی که بزرگی می آفرینند و اگر با شکوفه ها گلستانی شکل گیرد جای تعجب نیست...