خاستگاه ناز و غرور یکی است؛ کمالی را در خود دیدن و در دیگری ندیدن.

اما تفاوت دارند.

باطن ناز، نیاز است و باطن غرور، استغنا.

ناز همراه جذبه است و غرور همراه طرد.

ناز، تعالی مقابل را به همراه دارد و غرور، تحقیر مقابل را.

ناز، وجهه ای از مهر است و غرور، وجهه ای از قهر.

ناز، ملاطفت دارد و غرور، خشونت.

ناز، محبوب همه است و غرور، مبغوض همه.

ناز، شکوفایی در پی دارد و غرور، هدر رفتگی.

ناز، عشق آفرین است و غرور، عشق سوز.

و این تفاوت است که یکی را خاستگاه استعداد می کند و آن یکی را قتلگاه استعداد.