اگر از رودها بپرسیم به کجا روانند، خواهند گفت: دریا.

و اگر از دریا بپرسیم برای چه می خروشد؟ خواهد گفت: فراق آسمان چنین بی تابش کرده است.

دریا بیقرار آغوش آسمان، و آسمان طنازانه گاهگاهی بوسه ای بر آن می افشاند.

انعکاس نور ماه در دریا، جای بوسه آسمان بر گونه های دریایی است که همه عمر در فراق آسمان گریسته است.

کسی چه می داند شاید ماهی چند بوسه برای دریا کافی باشد تا نور و گرمایی بگیرد و به رودخانه ها جاری کند... .

دریای متلاطم وجود ما در فراق کدام آسمان می خروشد و با بوسه افشانی کدامین ستاره آرام میگیرد؟

چون برکه امشب غرق در زیبایی ام با تو
ای ماه ! کامل شد شب رویایی ام با تو

(فاضل نظری)