درسی دیگر

برایم گفتی:

اگر می خواهی فرزندانت از زندگی، دانش، موقعیت اجتماعی، خانواده، رفاه، معنویت، سفر و لحظه لحظه حیات خویش لذت ببرند؛ از آنها راضی باش و رضایتت را به آنها نشان ده.

برایم گفتی: پدر و مادر، دیگر از جایی به بعد، چیزی ندارند که به فرزندانشان بدهند؛

جز روح.

و رضایت پدر و مادر، روحی است که بر کالبد زندگانی شان دمیده می شود تا ببالند.

و مگر پدر و مادر جز بالندگی فرزندانشان چیز دیگری می خواهند.

تو امروز در گوشم به وقت اذان، حی علی خیرالعمل را خواندی.

و مگر نه این است که خیر العمل، سخت ترینشان است و رضایت، سخت ترین؟

باز هم تو بودی که بی منت، آموزه های عمرت را آموختی؛ معلم من.

روزت نه بر تو، بلکه بر من مبارک؛

که بی آنکه بگویم، می دانی چه احوالی دارم و می گویی آنچه را به آن نیاز دارم.

روزم مبارک برای داشتن معلمی چون تو!