روزی به خدا گفتم: رفیق من می شوی؟

خدا گفت: چرا که نه؟ همه حرفهایت را نزده می شنوم.

سپس گفتم: با من صمیمی می شوی؟

گفت: هروقت که همه حرفهایم را نزده، شنیدی یعنی با تو صمیمی ام.

آنگاه بود که فهمیدم دوست صمیمی، همه حرفهایش را نمی زند.

آنکه صمیمی است، در سکوت می گوید و می شنود.

چه گفت و گوی شگفت انگیزی!!!