آموختن، قدرت یافتن و کسب مهارت گرچه کمال است، اما اوج کمال نیست.

اوج کمال آن است که بدانی علم و قدرت و مهارت خویش را کجا و چگونه بکار گیری. بعبارتی اینها ابزار تو باشند نه تو ابزار آنها.

اینکه قدرت دویدن داشته باشی و برای همقدم شدن با پیرمردی آهسته گام برداری، کمال است.

اینکه قدرت فراگیری ات بالا باشد و برای تواضع نسبت به هم رده هایت، خود را به کندی بزنی نیکوست.

اینکه قدرت استدلال بالایی داشته و بتوانی با چکش استدلال بر فرق دیگران بکوبی ولی برای حسن تعامل، زبان در کام گیری اوج کمال است.

اینکه بدانی زمان و مکان خرج کردن علم و قدرت و مهارت کی و کجاست شعوری قلبی می خواهد و فقط با طلب اوج و قله کمال به قلب می رسد.