از ظریفی پرسیدند:
دنیا را چگونه دیدی؟
گفت: دنیا دو روز است، یک روز شادی ات را با دیگران تقسیم می کنی و روزی دیگر، شریک شادی دیگران می شوی.
نه آن می ماند و نه این. آنچه باقی است تو هستی و دیگران با جلوه های متفاوتی از نیاز و اجابت.
گاهی تو به دیگران نیاز داری و گاهی آنها به تو، و هریک مجیب یکدیگر خواهید شد.
خدا را در آسمانها مجوی که نمی یابی، خدا را در زمین بیاب؛ آنگاه که بین مردمان آمد و شد می کنی و شاد می کنی و شاد می شوی.
عارفان اند که هرجا سروری بود از او می دانند: یا سرور العارفین
دیدگاه خود را بنویسید