بسم الله الرحمن الرحیم 


از آب آموختم: اگر بخواهم زلال بمانم باید از ناپاکیها عبور کنم.


از آسمان آموختم: اگر بخواهم بلند باشم باید تن به خاک ندهم.


از خاک آموختم پنهان کردن عیوب دیگران، بزرگی است نه افشای آن.

از درخت آموختم: اگر سایه سار کسی باشی، تنها هم بمانی، تنهایی را مونسی.


از گل آموختم: لبخند ارزان ترین و با ارزشترین هدیه ای است که میتوان به کسی بخشید.


از کوه آموختم: اگر مغرور باشی لگدمال می شوی.


از باد آموختم: خبر را باید به اهلش سپرد.


از نسیم آموختم: می شود با نوازشی، بیماری را التیام داد.


از آتش آموختم: گاهی فقط سوختن است که آدمی را پخته می کند.


از دریا آموختم: مجالست با غیر همجنس، مرا از وحدت خویش دور می کند.

از رودخانه آموختم: حرکت بدون مقصد جز سردرگمی چیزی نخواهد داشت.


از آفتاب آموختم: مهرافشانی بر همگان شیوه مهربانان است.


از ماه آموختم: هرچه دست نیافتنی تر باشی؛ زیباتری.


از ستاره آموختم: با چشمکی می توان امید را در دلی تاباند.


از قطره آموختم: وقتی هم جنس دریا باشی، نگران کوچکی ات نیستی.

جمعه ۴ آذر ماه ۱۴۰۱