بسم الله الرحمن الرحیم
از آب آموختم: اگر بخواهم زلال بمانم باید از ناپاکیها عبور کنم.
از آسمان آموختم: اگر بخواهم بلند باشم باید تن به خاک ندهم.
از خاک آموختم پنهان کردن عیوب دیگران، بزرگی است نه افشای آن.
از درخت آموختم: اگر سایه سار کسی باشی، تنها هم بمانی، تنهایی را مونسی.
از گل آموختم: لبخند ارزان ترین و با ارزشترین هدیه ای است که میتوان به کسی بخشید.
از کوه آموختم: اگر مغرور باشی لگدمال می شوی.
از باد آموختم: خبر را باید به اهلش سپرد.
از نسیم آموختم: می شود با نوازشی، بیماری را التیام داد.
از آتش آموختم: گاهی فقط سوختن است که آدمی را پخته می کند.
از دریا آموختم: مجالست با غیر همجنس، مرا از وحدت خویش دور می کند.
از رودخانه آموختم: حرکت بدون مقصد جز سردرگمی چیزی نخواهد داشت.
از آفتاب آموختم: مهرافشانی بر همگان شیوه مهربانان است.
از ماه آموختم: هرچه دست نیافتنی تر باشی؛ زیباتری.
از ستاره آموختم: با چشمکی می توان امید را در دلی تاباند.
از قطره آموختم: وقتی هم جنس دریا باشی، نگران کوچکی ات نیستی.
جمعه ۴ آذر ماه ۱۴۰۱
دیدگاه خود را بنویسید