ظرف محبت

هر چیزی را ظرفی است و ظرف محبت، قلب است.

هر ظرفی گنجایشی دارد و هر قلبی ظرفیتی از محبت. اگر محبت بیشتر از ظرفیت قلب در آن ریخته شود، سرازیر شده و هدر می رود. 

برای آنکه بدانیم ظرفیت قلب طرف مقابل برای دریافت محبت چقدر است، باید دید بروزات محبت از آن چقدر و چگونه است.

محبتی که هدر نرود، تبدیل به محبتی بالاتر شده و با کمیت و کیفیتی بالاتر منعکس می گردد. 

اگر دیدید محبت تان بازخورد نداشت و در کویر قلبی گم شد، بدانید بیش از ظرفیت قلب کسی به او محبت کرده اید.

ظرفیت قلب را می توان با پراکندن محبت بالا برد.

ظرفیت محبت را بالا ببریم تا محبت کسی را آنگاه که چون بارانی بر ما می بارد هدر ندهیم. وگرنه به چنان خشکسالی محبتی دچار خواهیم شد که کویرستان قلبمان از بی آبی و بی محبتی آتش خواهد گرفت.

ابرهای محبت می آیند و می روند، اگر باران را هدر دهیم بر ما نمی بارند، می روند و می روند و می روند... .