ای شهید!
از وقتی شنیدم ابتدای کنفرانس علمی ات بیت زیر را خواندی؛
"همه عمر بر ندارم سر ازین خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی"
فهمیدم: دلت حرم خدا بوده که فکرت، تا افق های دور پرواز می کرد.
و مگر نه این است که پرندگان حرم، جز در آسمانها آشیانه نمی کنند؟
آذر ماه ۱۴۰۱
دیدگاه خود را بنویسید