یا رب العالمین 

در ۵ سالگی آموختم: دوست داشتن، موهبت است.


در ۱۰ سالگی آموختم: دوست داشتن را می توان تقسیم کرد.


در ۱۵ سالگی آموختم: برخی دوست داشتن ها حباب است.


در ۲۰ سالگی آموختم: بدون دوست داشتن نمی توان زندگی کرد.


در ۲۵سالگی آموختم: انسان عاقل کسی است که دوست داشتنها و نداشتنهایش را می تواند مدیریت کند.


در ۳۰ سالگی آموختم: بی عشق نمی توان نفس کشید.


در ۳۵ سالگی آموختم: عشق؛ خالق دوست داشتن است.

در ۴۰ سالگی آموختم: عشق؛ بر خلاف دوست داشتن شراکت پذیر نیست.


در ۴۵ سالگی آموختم: همه لایق دوست داشتن و دوست داشته شدن اند؛ اما تنها "یکی" است که لایق عشق ورزیدن است.


در ۵۰ سالگی آموختم: گر عشق نباشد به چه کار آید دل...همه دلها "یکی" را عاشق است؛ حضرت یکتا را، گرچه خود نداند... .


۲ آذر ماا ۱۴۰۱