یا رب العالمین
در ۵ سالگی آموختم: دوست داشتن، موهبت است.
در ۱۰ سالگی آموختم: دوست داشتن را می توان تقسیم کرد.
در ۱۵ سالگی آموختم: برخی دوست داشتن ها حباب است.
در ۲۰ سالگی آموختم: بدون دوست داشتن نمی توان زندگی کرد.
در ۲۵سالگی آموختم: انسان عاقل کسی است که دوست داشتنها و نداشتنهایش را می تواند مدیریت کند.
در ۳۰ سالگی آموختم: بی عشق نمی توان نفس کشید.
در ۳۵ سالگی آموختم: عشق؛ خالق دوست داشتن است.
در ۴۰ سالگی آموختم: عشق؛ بر خلاف دوست داشتن شراکت پذیر نیست.
در ۴۵ سالگی آموختم: همه لایق دوست داشتن و دوست داشته شدن اند؛ اما تنها "یکی" است که لایق عشق ورزیدن است.
در ۵۰ سالگی آموختم: گر عشق نباشد به چه کار آید دل...همه دلها "یکی" را عاشق است؛ حضرت یکتا را، گرچه خود نداند... .
۲ آذر ماا ۱۴۰۱
دیدگاه خود را بنویسید