استاد محمدحسین صالحی:

تسبیح یعنی: ای هستی! تو حد من نیستی.

تحمید یعنی: ای هستی! تو کاملی.

شرح:

هر موجودی، اعم از جماد و نبات و حیوان و انسان، با وجود خویش، تسبیح و تحمید خدا را می کند. ان من شئی الا یسبح بحمده

بدین معنی که هر موجودی، به اندازه درکی که از وجود و هستی خویش دارد و به وجود و هستی اش عشق می ورزد، دو کار همزمان انجام می دهد: تسبیح و تحمید.

تسبیح یعنی، ای هستی مطلق و ای پروردگار عالم! تو نقایص و محدودیتهای من را نداری و از هر عیب و نقص و خلائی منزهی.(تنزیه، دافعه، بغض، منقطع الوجود)

تحمید نیز یعنی: ای هستی مطلق و ای متعالیترین کمال! کمال تو را خواهانم.(تشبیه، جاذبه، حب، متصل الوجود)

🌹🌹🌹

نکته قابل توجه در این جاری معرفت این است که: موجودات با تسبیح خویش(بصورت تکوینی و وجودی) اسباب دفاع از نقص را برای خویش تعبیه می کنند، بعبارتی در مقابل آنچه به هستی و وجودشان ضرر می رساند، سپر دفاعی ساخته و از هستی خویش در مقابل آسیب، محافظت می کنند.